నా భాష

వెఱ్ఱినవ్వుల యాననమ్ములు, పిచ్చిమాటలునున్నచో

సఱ్ఱుమంచును నిందలన్ దిగ జారు వైనములున్నచో

చిఱ్ఱుబుఱ్ఱను లక్షణమ్ముల చేతలన్ మతి లేనిచో

చుఱ్ఱుమంచన వాతవెట్టుటె సూక్తమైన విధానమౌ.

--లక్ష్మీదేవి.

మత్తకోకిల.

నేను వ్యావహారిక భాషలోనే ఛందోబద్ధమైన పద్యాలు వ్రాస్తుంటాను. నాది వ్యావహారిక భాషోద్యమం కాదు. సంధిసమాసాలతో కూడిన పదబంధాలు, సంస్కృతమిశ్రితమైన తెలుగు, గంభీరంగా వినిపించి, శబ్దార్థాలతో వాటిలో అలంకారాలతో రసోపేతమై శోభించే భాషనే నాకు ప్రియమైనది. కాకపోతే అలాంటివాటిని చదివి కొంతవరకూ అర్థం చేసుకోడమే తప్ప, వ్రాసేంతగా ఆ భాష తెలీదు, చేతకాదు. అందుకే కేవలం వ్యావహారికభాషలోనే వ్రాస్తాను. నాకొచ్చే సలహాలేమంటే అందరికీ అర్థమయ్యేది సరళమైన భాషే కాబట్టి అదే మంచిదని. కానీ నాకు ఇందులో ఏ విశేషమూ కనిపించదు. స్వర్గానికెక్కలేమని ఉట్టికెక్కడమే గాని మరొకటి కాదు.